W odpowiedzi na tragiczne w skutki trzęsienie ziemi z 25 kwietnia i 12 maja 2015 roku, PAH niezwłocznie rozpoczęła zbiórkę pieniędzy na pomoc dla poszkodowanych Nepalczyków. 

Jednocześnie w dystrykcie Sindhupalchowk przeprowadziliśmy rozpoznanie potrzeb, które wskazało na bardzo trudną sytuację mieszkańców w tym regionie. Dotarcie z pomocą było tam utrudnione ze względu na trwającą do września porę monsunową. Główne potrzeby poszkodowanych w tej części Nepalu to żywność, schronienie oraz opieka medyczna.

W pierwszej fazie działań, podczas miesięcznej obecności pracowniczki PAH w Nepalu, dostarczyliśmy: 

• Żywność: 1,5 tony artykułów spożywczych: mąka (500 kg) oraz ryż (1 tona) 
• Artykuły pierwszej potrzeby: 112 tys. tabletek do oczyszczania wody oraz artykuły pierwszej potrzeby: ubrania, śpiwory, menażki i namioty. Trafiły one do potrzebujących w Pharping, Shyabrubesi, dystrykcie Katmandu i Ghorka. 
• Schronienie:  materiały służące do zabezpieczenia schronienia (nieprzemakalne materiały do budowy schronienia, liny i koce) w wioskach w regionie Helambu. Każda z 1562 rodzin 

  otrzymała zestaw do przygotowania tymczasowego schronienia w celu zabezpieczenia się przed zbliżającym się monsunem.

W drugiej fazie działań, udzieliliśmy następującej pomocy: 

• artykuły pierwszej potrzeby: wyposażenie obozu osób wewnętrznie przemieszczonych z wioski Syabru Besone w urządzenia sanitarne, zbiorniki na wodę, namioty i przybory edukacyjne.
• żywność: zakup oraz dystrybucja 24 282 kg żywności, zabezpieczającej 1 278 rodzin na okres pory deszczowej. Każda rodzina otrzymała pakiet zawierający 15 kg dobrej jakości ryżu, 2 kg soczewicy, litr oleju, 1 kg soli. Pomoc dotarła do mieszkańców górskich wiosek w dystrykcie Katmandu oraz do mieszkańców obozu Shabru Besi Camp.

• Obecne pomagamy pomagamy dzieciom wrócić do szkoły. We wrześniu 2015 roku PAH wybrała rejon w którym będą prowadzone dalsze działania. Na podstawie informacji z wywiadów przeprowadzonych przez pracowników PAH do odbudowy wybrano 5 szkół w w dystrykcie Dhading. Rejon ten należy do 14 najbardziej poszkodowanych.

* * *

Katastrofy naturalne są jedną z przyczyn braku dostepu do edukacji. Zniszczona infrastruktura, zrujnowane budynki szkolne lub sale, które nie spełniaja wymogów bezpieczeństwa są powodem, dla którego wiele dzieci nie ma mozliwości kontynuowania nauki. Taka sytuacja ma miejsce w Nepalu po trzęsieniu ziemi w 2015 roku.

W przeciągu ostatnich 25 lat w Nepalu miał miejsce ogromny postęp w dostępie do edukacji. W 1990 roku zaledwie 64%, a przed trzęsieniem ziemi już 95% dzieci było objętych obowiązkiem nauczania. Osiągnięcia w dostępie edukacji mogą zostać zaprzepaszczone. Obecnie dodatkowo ponad milion dzieci nie ma możliwości powrotu do szkoły i nauki w bezpiecznych warunkach. 

Ponad 24 tysiące sal szkolnych uległo zniszczeniu i nie nadają się one do prowadzenia w nich zajęć. W regionach takich jak Gorkha, Sindhupalchok czy Nuwakot 90% budynków szkolnych zawaliło się.

Przedłużający się brak dostępu do edukacji może mieć katastrofalne skutki dla dzieci. Są one narażone na handel ludźmi, wczesne zamążpójścia, zmuszane do nielegalnej pracy. Dlatego też niezwykle istotne jest przywrócenie infrastruktury i zapewnienie miejsca do kontynuowania edukacji. Wpływa to w ogromnym stopniu na bezpieczeństwo, zdrowie oraz pomaga powrócić do szkolnej rutyny, która jest kluczowa w pokonaniu traumatycznych doświadczeń.

Więcej informacji na anglojęzycznej stronie Unicef.

Więcej o przyczynach braku dostępu do edukacji na świecie znajdziesz w naszych publikacjach.

* * *

Polska Akcja Humanitarna od wielu lat angażuje się na rzecz poszkodowanych na skutek kryzysów humanitarnych dzieci. Wspieranie ich powrotu do szkoły jest dla nas szczególnie ważne. Postanowiliśmy więc włączyć się w odbudowę zniszczonej infrastruktury szkolnej w Nepalu.

Na podstawie informacji z wywiadów przeprowadzonych przez pracowników PAH do odbudowy po trzęsieniu ziemi wybrano szkoły w dystrykcie Dhading. Rejon ten należy do 14 najbardziej dotkniętych gdzie aż 80% budynków szkolnych uległo zniszczeniu.

Odbudowa szkół zapewni miejscowym dzieciom bezpieczny dostęp do edukacji, pozwoli na aktywizację mieszkańców i zmniejszy narażenie na zagrożenia, takie jak handel ludźmi czy przedwczesne małżeństwa.

Zdecydowaliśmy się odbudować 5 szkół: Pancha Kanya, Salmetar, Netrawoti, Kalyan, Saraswoti. Są to szkoły podstawowe, do których będzie mogło uczęszczać około 200 dzieci.

Na większości placów budowy trwają prace fundamentowe w budynkach, ustawianie zbrojenia słupów oraz roboty ziemne dla budynków toalet. Nasz projekt zakłada powstanie od 1 do 2 budynków szkolnych mieszczących od 3 do 6 klas. Będą one również wyposażone w pokój nauczycielski, bibliotekę oraz budynki toalet. Szkoły będą przystosowane dla dzieci niepełnosprawnych. W prace angażujemy lokalne społeczności.

Oprócz budowy szkół chcielibyśmy także odpowiednio wyposażyć klasy. W planach mamy:

- meble (krzesła, ławki, półki, szafki)

- tablice (korkowe/filcowe, białe + zestawy markerów i gąbek)

- wyposażenie do bibliotek (książki, podręczniki dla uczniów, podręczniki dla nauczycieli)

- globus

- mapy

- plansze edukacyjne (do powieszenia w salach - literki, cyferki, zwierzątka)

- materiały dla uczniów (dla każdego ucznia  - zeszyt, ołówek, temperówka, linijka, gumka)

- wyposażenie dla grup przedszkolnych (dywan, poduszki do siedzenia, kącik do zabawy, zabawki edukacyjne)

- panele słoneczne (dla dwóch szkół)

- podłączenie do miejscowej sieci energetycznej (dla trzech szkół).

Zakładamy, że całość kosztów wyposażenia szkół zamknie się w 30-35 tys. USD. Są to jednak tylko szacowane koszty bowiem sytuacja w Nepalu nadal jest niestabilna. W trakcie ostatniego kryzysu z Indiami ceny niektórych artykułów poszły w górę o 500-600%. 

* * *